GEDICHTEN VAN SASKIA SPLINTER
INLEIDING
DIT IS EEN JAAR OM UIT TE GUMMEN
Nietsvermoedend het nieuwe jaar ingaan.
Nog niet weten dat er verlies zal zijn.
Treuren om een voorgoed verloren wens.
Afscheid nemen en afstand doen.
ALS JE HUID ZO DUN IS
Ik zal nooit meer denken: zoiets overkomt mij niet.
Altijd gedacht dat wel zou loslopen, zou kunnen, zou lukken.
Soms is dat gewoon niet zo. Dan is het nodig om jezelf in bescherming te nemen.
IK RAAP DE SCHERVEN VAN ALWEER EEN SLECHT BERICHT
Alsof het een vloedgolf is, die veel meer meesleurt dan je voor mogelijk hield.
Een nieuwe start maken, gedwongen door onverwachte omstandigheden.
Een ander vergezicht. Het kan, met goede moed en hulptroepen om je heen.
TOCH MAAR WEER EN STAP VOORUIT
Stap voor stap, dat wel. En vaak een stapje terug.
Opstaan tegen onderhuids verdriet.
De weg vooruit vertrekt vanuit het heden.
EN ALS JE VRAAGT HOE HET NU GAAT
De periode die ik beschreef in mijn bundels Raakvlak en Scherven is al weer een
tijdje geleden.De bundels zijn niet meer verkrijgbaar.
Een selectie van mijn teksten
en illustraties in gemengde druktechnieken staat hieronder.
Voor wie het herkent of nodig heeft of troost zoekt.
TITELS
DIALOOG
dit is een jaar om
uit te gummen
’t is genoeg, tot hier…
ik zei
te scherp gezette lijnen
maken groeven in papier
gummen kan misschien
maar altijd blijven ze te zien.
ze zei
die krassen van verdriet
vervaag je tot een schets
ze geven straks weer ruimte
voor een nieuwe ets.
uit te gummen
’t is genoeg, tot hier…
ik zei
te scherp gezette lijnen
maken groeven in papier
gummen kan misschien
maar altijd blijven ze te zien.
ze zei
die krassen van verdriet
vervaag je tot een schets
ze geven straks weer ruimte
voor een nieuwe ets.
RAAKVLAK
Soms overvalt me in de nacht
een stille stroom van
tranen – zij mengen zich in banen
met elkaar terwijl ik wacht
en in het donker staar.
Ik glimlach zacht.
Soms raken
vreugde en verdriet elkaar
dan huil ik
zomaar, zonder een geluid,
totdat de nacht opnieuw
zich om mij sluit.
een stille stroom van
tranen – zij mengen zich in banen
met elkaar terwijl ik wacht
en in het donker staar.
Ik glimlach zacht.
Soms raken
vreugde en verdriet elkaar
dan huil ik
zomaar, zonder een geluid,
totdat de nacht opnieuw
zich om mij sluit.
ZORG
ze schreeuwt mijn liefde naar zich toe
zo oud zo oud maar toch nog niet
zo moe dat zij het vragen laat
ik weet
ik kan haar
nooit voldoende geven voor
ze ons voorgoed verlaat
zo oud zo oud maar toch nog niet
zo moe dat zij het vragen laat
ik weet
ik kan haar
nooit voldoende geven voor
ze ons voorgoed verlaat
VER
ik weet niet
waar je bent
weet zelfs niet of
in jouw geheugen
iets mij nog herkent
waar je bent
weet zelfs niet of
in jouw geheugen
iets mij nog herkent
ACHTERBLIJVEN
Nu jij hier niet meer bent,
kan ik er ook niet zijn.
Er is geen morgen meer,
herinneren doet pijn.
Ik hoor je stem niet praten
en zie je nergens staan.
Je kamer is verlaten,
ik kan maar beter gaan.
kan ik er ook niet zijn.
Er is geen morgen meer,
herinneren doet pijn.
Ik hoor je stem niet praten
en zie je nergens staan.
Je kamer is verlaten,
ik kan maar beter gaan.
VERLATEN
verlaten voel ik mij
verlaten moest ik jou
verlaten ligt de nacht
zolang ik rouw om jou
verlaten moest ik jou
verlaten ligt de nacht
zolang ik rouw om jou
JA, MAAR….
de tijd heelt alle
wonden
wordt gezegd
maar …. hoe
ga je door met
leven
als de tijd lijkt stilgelegd?
wonden
wordt gezegd
maar …. hoe
ga je door met
leven
als de tijd lijkt stilgelegd?
ZELFBESCHERMING
Als je huid zo dun is dat een
kleine tik voelt
als een harde slag
als een ander
denkt te weten
wat jij moet en mag
kruip dan in een roomwit doosje
doe het deksel dicht
nestel je in kussens
zachte watten, witte wolken
laat alleen de liefde toe
de warmte en het licht
kleine tik voelt
als een harde slag
als een ander
denkt te weten
wat jij moet en mag
kruip dan in een roomwit doosje
doe het deksel dicht
nestel je in kussens
zachte watten, witte wolken
laat alleen de liefde toe
de warmte en het licht
ZIEK
Het voelt zo stil in mij
de tijd verzweeft.
De dagen lijken zomaar
in dromen weggeleefd.
Ik houd me vast aan beelden,
vervagen toch, ’t is net
alsof ik achter mat beslagen
ramen ben gezet.
Ik wil zo graag weer alles geven,
gaan voorbij mijn laatstgevoelde grens.
‘t Kan niet meer, ik blijf vertwijfeld zweven
en treur om een voorgoed verloren wens.
de tijd verzweeft.
De dagen lijken zomaar
in dromen weggeleefd.
Ik houd me vast aan beelden,
vervagen toch, ’t is net
alsof ik achter mat beslagen
ramen ben gezet.
Ik wil zo graag weer alles geven,
gaan voorbij mijn laatstgevoelde grens.
‘t Kan niet meer, ik blijf vertwijfeld zweven
en treur om een voorgoed verloren wens.
DRAAGKRACHT
kom niet met verhalen
die me pijn doen
leg nu niet je zorgen
bij me neer
ik wil er voor je
zijn dat weet je maar
ik heb op dit moment
geen ruimte meer
laat me even slapen
zonder beelden
die me achtervolgen
in de nacht
als ik beter ben
kan ik weer geven
hoop dat je met mij
nog even wacht.
die me pijn doen
leg nu niet je zorgen
bij me neer
ik wil er voor je
zijn dat weet je maar
ik heb op dit moment
geen ruimte meer
laat me even slapen
zonder beelden
die me achtervolgen
in de nacht
als ik beter ben
kan ik weer geven
hoop dat je met mij
nog even wacht.
VERDER
kon je maar
met grote stappen
verder door de tijd
gaan voorbij het nu
geen heden te bevechten
van ademnood bevrijd
kon ik maar de pijn vermijden
die aan flarden snijdt
in repen scheurt wat ik
voorzichtig voel
geen kracht om te verweren
geen plek om stil te zijn
geen richting en geen doel
met grote stappen
verder door de tijd
gaan voorbij het nu
geen heden te bevechten
van ademnood bevrijd
kon ik maar de pijn vermijden
die aan flarden snijdt
in repen scheurt wat ik
voorzichtig voel
geen kracht om te verweren
geen plek om stil te zijn
geen richting en geen doel
VERLOREN EVENWICHT
soms ben ik moe
te moe
om alles wat ik weten wil
te dragen
zit stil en
stel bekende vragen
op de grens van
toekomst en verleden
zoek ik naar de reden
en het antwoord dat
ik eigenlijk niet
vinden wil
te moe
om alles wat ik weten wil
te dragen
zit stil en
stel bekende vragen
op de grens van
toekomst en verleden
zoek ik naar de reden
en het antwoord dat
ik eigenlijk niet
vinden wil
VERJAAR - DAGEN
Aan de randen van de nacht
komen de beelden van
de tijd die achter ligt:
ik raap de scherven van alweer
een slecht bericht.
Zie ook de sterke armen
die me dragen
en draaien naar een ander vergezicht.
Al die momenten zullen
straks verjaren.
Opnieuw gevoeld,
gezien in zachter licht.
komen de beelden van
de tijd die achter ligt:
ik raap de scherven van alweer
een slecht bericht.
Zie ook de sterke armen
die me dragen
en draaien naar een ander vergezicht.
Al die momenten zullen
straks verjaren.
Opnieuw gevoeld,
gezien in zachter licht.
ZIEKTEVERLOF
ik zie de drukte en
het gaan van alledag
wil roepen dat ik
mee wil doen
weet dat dit nu niet mag
ik drijf steeds verder weg
sta aan de overkant
ik mis je zo
ik laat je los
hou vast
reik me je hand
het gaan van alledag
wil roepen dat ik
mee wil doen
weet dat dit nu niet mag
ik drijf steeds verder weg
sta aan de overkant
ik mis je zo
ik laat je los
hou vast
reik me je hand
WACHTEN
De avond waait naar binnen…
Met de tijd verloor het blauw
en werd de hemel zwart.
Lichte grijze wolken drijven
zonder te beginnen.
Kijk mijn lief en zie voorbij
het venster van de nacht.
Als je daar al bent
beloof me
dat je op me wacht.
Met de tijd verloor het blauw
en werd de hemel zwart.
Lichte grijze wolken drijven
zonder te beginnen.
Kijk mijn lief en zie voorbij
het venster van de nacht.
Als je daar al bent
beloof me
dat je op me wacht.
TROOST
de hand die het nat
van de tranen
zou vegen
ligt stil zonder vragen
en wil niet bewegen
zo warm
is die andere hand
van de tranen
zou vegen
ligt stil zonder vragen
en wil niet bewegen
zo warm
is die andere hand
DROOM
Woorden tollen als een kermis
door mijn hoofd,
verwarrend en verblindend
niet te stuiten.
Dezelfde beelden
telkens weer…..
ik weet allang niet meer
wat waar is en
probeer me af te sluiten.
‘k Word wakker in de ochtendzon,
de nacht verdwijnt naar buiten.
Ik loop de onzin van me af,
stap dapper door de nieuwe dag
en lach in winkelruiten.
door mijn hoofd,
verwarrend en verblindend
niet te stuiten.
Dezelfde beelden
telkens weer…..
ik weet allang niet meer
wat waar is en
probeer me af te sluiten.
‘k Word wakker in de ochtendzon,
de nacht verdwijnt naar buiten.
Ik loop de onzin van me af,
stap dapper door de nieuwe dag
en lach in winkelruiten.
HERSTEL EN BALANS
Het lijkt een dans
een ritme, twee vooruit
en een terug
soms omgekeerd
dus niet zo vlug
een lijf dat wennen moet
aan wat al wel weer kan
het gaat niet snel
maar ach
het lukt me wel
een ritme, twee vooruit
en een terug
soms omgekeerd
dus niet zo vlug
een lijf dat wennen moet
aan wat al wel weer kan
het gaat niet snel
maar ach
het lukt me wel
WEES MIJN BESCHERMENGEL
ik wil zo graag geloven
dat het waar is
wat je zei
dat er tussen jou en mij
een nieuwe kracht bestaat
dat een liefde die zo innig was
het leven niet verlaat.
Ik wil zo graag geloven in
die verticale lijn
en dat je
ook al ging je weg
er toch altijd zult zijn.
dat het waar is
wat je zei
dat er tussen jou en mij
een nieuwe kracht bestaat
dat een liefde die zo innig was
het leven niet verlaat.
Ik wil zo graag geloven in
die verticale lijn
en dat je
ook al ging je weg
er toch altijd zult zijn.
HELING
Ze zeggen dat ik sterk ben
mijn positieve krachten ken
het leven vier met hart en ziel.
Ik stopte, struikelde en viel.
De wond was onverwacht
zo diep en heelde niet
op eigen kracht.
Zijn uitgestoken hand
legde het noodverband.
Het bloeden is gestopt,
de pijn verlamt niet meer.
Voorzichtig, raak niet aan,
het weefsel is nog teer.
mijn positieve krachten ken
het leven vier met hart en ziel.
Ik stopte, struikelde en viel.
De wond was onverwacht
zo diep en heelde niet
op eigen kracht.
Zijn uitgestoken hand
legde het noodverband.
Het bloeden is gestopt,
de pijn verlamt niet meer.
Voorzichtig, raak niet aan,
het weefsel is nog teer.
PAPIER
ik vang je in
een map met foto’s
leg je naast me neer
als ik je mis
– vertrouwd verdriet –
zie ik je even weer
je raakt me nog
je kijkt me door
papieren ogen aan
– geliefd gezicht – …
voorzichtig dicht
en dan toch verder gaan
een map met foto’s
leg je naast me neer
als ik je mis
– vertrouwd verdriet –
zie ik je even weer
je raakt me nog
je kijkt me door
papieren ogen aan
– geliefd gezicht – …
voorzichtig dicht
en dan toch verder gaan
VREDE
als je hier zou komen
dit bos, mijn hoge bomen
als je hier zou zijn
naast me op het mos
ik wees je op het blauw
het glinsterend oranje
de geur van vochtig groen
kleuren van de dauw
als je hier zou komen
volg me langs de bomen
omhoog de hemel in
adem
ga terug naar het begin:
waar wil je staan? adem
laat de zorgen van je leven even gaan.
als je hier zou zijn
eerst klein, dan zwevend los
voelde je de vrijheid
stilte
vrede van mijn bos.
dit bos, mijn hoge bomen
als je hier zou zijn
naast me op het mos
ik wees je op het blauw
het glinsterend oranje
de geur van vochtig groen
kleuren van de dauw
als je hier zou komen
volg me langs de bomen
omhoog de hemel in
adem
ga terug naar het begin:
waar wil je staan? adem
laat de zorgen van je leven even gaan.
als je hier zou zijn
eerst klein, dan zwevend los
voelde je de vrijheid
stilte
vrede van mijn bos.
BLAUW
ik wandel langs de wolken
met de zon op mijn gezicht
gedachten kleuren blauw
om jou
het voelt weer even licht
met de zon op mijn gezicht
gedachten kleuren blauw
om jou
het voelt weer even licht
CIRKEL
ik trek een cirkel
in het zand
en schrijf wat woorden
langs de rand
gedachten los
een streep gezet
een nieuwe grens
ik teken namen
samen met een wens
ze lijken zo dichtbij
hier in de luwte
van het bos
hun stem, hun lach
gezichten die ik in me draag
zoals ze zijn
zoals ze waren
zoals ik ze zag
in het zand
en schrijf wat woorden
langs de rand
gedachten los
een streep gezet
een nieuwe grens
ik teken namen
samen met een wens
ze lijken zo dichtbij
hier in de luwte
van het bos
hun stem, hun lach
gezichten die ik in me draag
zoals ze zijn
zoals ze waren
zoals ik ze zag
OPEN EINDE
Toch maar weer een stap vooruit,
proberen, steeds opnieuw beginnen.
De angst zit goed verborgen binnen.
Moet daar heel stil blijven
anders gaat het niet.
Opstaan tegen onderhuids verdriet.
De weg vooruit vertrekt vanuit het heden.
Ik loop met een nog onverwerkt verleden
vol hoop en goede moed
mijn open einde tegemoet.
proberen, steeds opnieuw beginnen.
De angst zit goed verborgen binnen.
Moet daar heel stil blijven
anders gaat het niet.
Opstaan tegen onderhuids verdriet.
De weg vooruit vertrekt vanuit het heden.
Ik loop met een nog onverwerkt verleden
vol hoop en goede moed
mijn open einde tegemoet.
KADOOTJE
De dag voor mij alleen
waar ga ik heen:
het park, de stad, het strand of zo?
Een lentedag,
een dag kado
Geen werk te doen,
geen zorgtaak meer voor mij.
De deuren waar ik
altijd doorging
rijd ik zo voorbij.
Niemand die me daar verwacht…
de dagen voelen vrij.
En als je vraagt
hoe het nu gaat:
neem me met je mee…
Dan kiezen we een lentedag
en lopen langs de zee.
waar ga ik heen:
het park, de stad, het strand of zo?
Een lentedag,
een dag kado
Geen werk te doen,
geen zorgtaak meer voor mij.
De deuren waar ik
altijd doorging
rijd ik zo voorbij.
Niemand die me daar verwacht…
de dagen voelen vrij.
En als je vraagt
hoe het nu gaat:
neem me met je mee…
Dan kiezen we een lentedag
en lopen langs de zee.